De Eiffeltoren: 120 jaar succes ! [fr]

In de hele wereld droomt men van het onmiddellijk herkenbaar silhouet van deze “ijzeren dame” zoals de Fransen de Eiffeltoren liefkozend noemen. En toch kreeg de Eiffeltoren in het begin veel kritiek! Guy de Maupassant, Charles Gounod of Alexandre Dumas fils schreven in een gezamenlijk opgestelde brief: «de nutteloze en afschuwelijke Eiffeltoren», «de schande van Parijs». Voor Huysmans was het een «zetpil vol gaten», en voor Maupassant een «lelijk skelet» … Maar Gustave Eiffel liet zich niet van zijn stuk brengen. De ingenieur gaf als antwoord «de toren heeft een eigen schoonheid».

Het publiek echter heeft zich niet vergist en kwam in groten getale naar de Toren tijdens de wereldtentoonstelling van 1889. Twee miljoen nieuwsgierigen haastten zich om het hoogste gebouw van die tijd te bezoeken (pas in 1930 verloor de toren deze titel ten gunste van het Chrysler Building in New York). Het werd een triomf. Tientallen duizenden dappere bezoekers wachtten niet eens de bouw van de liften af en klommen met de trap naar het hoogste punt.

Na afloop van de tentoonstelling echter daalde het aantal bezoekers drastisch. Niets hielp, zelfs geen prijsverlaging van het toegangskaartje. Sommige droevige geesten dachten er zelfs serieus over om de Toren te vernietigen. Om een dergelijke ramp te voorkomen, besloot Eiffel zijn werk rendabel te maken door het wetenschappelijk potentieel van de toren te benutten. Een klein observatiestation werd geïnstalleerd, want het was de toren van een radiozender, en vervolgens ook een televisiezender.

Het bezoekersaantal bleef nog steeds laag. Pas in de jaren 60 met de opkomst van het internationaal toerisme begon het aantal bezoekers duurzaam te stijgen. Vandaag de dag haalt de toren met gemak meer dan zes miljoen bezoekers per jaar.

Verlichting

En om aantrekkelijk te blijven voor de nieuwsgierigen varieert deze « ijzeren dame » haar tooi. Om de komst van het jaar 2000 te vieren fonkelde ze, voor de Dag van Europa in 2006 en het Frans EU-voorzitterschap in 2008 was ze blauw, en tijdens de viering van het Chinese Nieuwjaar in 2004 werd ze rood, en, in 2007, groen voor de Wereldcup Rugby.

Elke keer als er een groot evenement moet worden gevierd, is ze van de partij. Gezien haar reputatie is het effect verzekerd. Wil dat zeggen dat de Eiffeltoren een communicatiemiddel is geworden voor de Franse staat, een plek voor alle omvangrijke acties? In werkelijkheid is de Toren dat altijd al geweest.

Als symbool van de Franse “knowhow», wekt de Toren bewondering op, maar ook jaloezie. Er zijn legio namaaktorens in de Verenigde Staten, China, Japan etc.

Maar ondanks haar hoge leeftijd, dromen nog velen in de wereld van deze “ijzeren dame” …